NIEUWE PARTIJ REAGEERT OP
KOPSTUKKENDEBAT GENTSE FEESTEN
NIEUWE PARTIJ?
Op zondag 13 oktober kiezen we een nieuw stadsbestuur voor Gent. Maar democratie betekent meer dan slechts eens in de zoveel jaar gaan stemmen. Veel Gentenaren voelen zich niet vertegenwoordigd. Daarom hebben mensen in kwetsbare situaties zich verenigd in een nieuwe Gentse partij, ontstaan in het Gents Collectief Tegen Armoede en gesteund door Ieders Stem Telt Gent.
De partij ieder1gent streeft naar een stad waarin beslissingen worden genomen mét mensen in kwetsbare situaties. Hoewel ons stadsbestuur de afgelopen jaren stappen heeft gezet en het belang hiervan niet onderschat, wordt er nog te weinig en te laat naar ons geluisterd.
ieder1gent informeert de Gentenaar over hoe elke politieke partij staat tegenover deze eis. Na de verkiezingen zal ieder1gent het stadsbestuur wakker houden rond dit thema, de eerste keer op 17 oktober 2024.
KOPSTUKKENDEBAT
Op maandag 22/7 woonde onze partij het kopstukkendebat bij tijdens de Gentse Feesten. We waren benieuwd naar de standpunten en voorstellen van onze collega’s.
De vijf kopstukken waren Astrid De Bruycker (VoorGent), Isabelle Heyndrickx (CD&V), Hafsa El-Bazioui (GROEN), Anneleen van Bossuyt (N-VA) en Tom De Meester (PVDA). Pascal Debruyne was moderator.
Ze bespraken de thema’s wonen, mobiliteit en beleidsparticipatie. Hoewel er gelukkig veel verschillen waren, zagen we ook overeenkomsten. Een aantal zaken vielen ons op en daar willen we op reageren.
Onze notities kan je hier downloaden.
REACTIES VAN IEDER1GENT
Politiek voor iedereen?
De zaal liep vol. Het werd meteen duidelijk: het was een bijna uitsluitend wit publiek. Wel allemaal geïnteresseerde burgers die zich engageerden om 3,5u in stilte te luisteren. Tijdens het debat kon een enkeling het niet houden en riep iets richting podium. Die werd snel gevraagd respect te hebben voor deze politici die tijd hadden gemaakt …Zoals je kan verwachten van een kopstukkendebat vloog het vakjargon met veel vanzelfsprekendheid door de zaal. Mobiliteitsshift, STOP-principe, budgethuur, verwachtingsmanagement, …
→ We hopen dat partijen voldoende moeite zullen doen om hun programma duidelijk te maken aan zoveel mogelijk Gentenaren. Ook voor wie geen stadhuistaal spreekt, kortgeschoold is, anderstalig is, niet kan stilzitten, … Op die manier kunnen ze geïnformeerd naar de stembus.
Rol van het middenveld
We hoorden dat alle partijen (behalve N-VA) een sterk, kritisch middenveld belangrijk vinden. Voor ons, mensen in kwetsbare situaties, zijn organisaties zelfs onmisbaar. Ze maken het onder andere mogelijk dat we ons verenigen. Zo staan we niet alleen en kunnen we ook onze stem laten horen.
→ We pleiten voor een stadsbestuur dat er steeds opnieuw voor kiest om te luisteren naar wie (meestal) niet gehoord wordt. Daar is visie en vaak ook durf voor nodig. In ons partijprogramma gaan we daar dieper op in: www.ieder1gent.be
Meer sociale woningen
Zowel Groen, Voor Gent als PVDA pleiten voor meer sociale woningen. We zijn blij dat drie partijen hier expliciet voor opkomen en dit als één van de belangrijkste verkiezingsthema's zien. N-VA stelt dat er geen sociale woningen bijgebouwd moeten worden. Of slechts evenredig met de bevolkingsgroei in Gent. N-VA wil zelfredzame burgers, niet afhankelijk van de overheid (sociale huisvesting). Ze verwees daarbij naar de volksraadpleging over betaalbaar wonen in Gent. Daar werd voorgesteld om 40% sociaal wonen te realiseren. Daar willen ze niet aan meewerken.
→ Daarmee legt N-VA de resultaten van de Gentse volksraadpleging naast zich neer. 77% van de kiezers stemde immers ‘ja’ op de vraag of de stad 40 % sociaal wonen moet realiseren. We stellen ons hierdoor de vraag hoe de partij kijkt naar burgerparticipatie die van onderuit wordt georganiseerd.
De voorstellen van N-VA om burgers zelfredzaam te maken op de woningmarkt stelden ons zeker niet gerust. N-VA wil minder regels voor bouwpromotoren en een visie op wonen in Gent voor 2050.
We geloven niet dat die plannen ervoor zullen zorgen dat binnenkort veel meer mensen op de privémarkt een betaalbare en kwaliteitsvolle woning zullen vinden.
Geen sociale woningen bijbouwen betekent dan zoveel als akkoord gaan met de huidige wachtlijst en de gevolgen daarvan (dak- en thuisloosheid, geen basis voor opbouw van eigen leven, huisjesmelkers, schulden maken, …). In Gent staan meer dan tienduizend mensen op de wachtlijst.
De visie van de N-VA op sociale huurders is zorgwekkend. Volgens hen is sociale huur slechts een tijdelijke oplossing, een opstap naar private huur en uiteindelijk naar een eigendom, wat zij beschouwen als het hoogste doel. Echter, in de oververhitte en inmiddels onbetaalbare Gentse huurmarkt is deze opstap onrealistisch. De overgang van een sociale naar privé huurwoning brengt veel gezinnen juist opnieuw in armoede.
Luxe appartementen
We hebben van Voor Gent gehoord dat de financiering door de Vlaamse overheid onvoldoende is voor de bouw van sociale woningen. Daarom zou de stad luxe appartementen bouwen en verkopen om met de winst daarvan sociale woningen te kunnen bouwen of renoveren.
→ We willen graag weten of dit klopt. Wordt de winst inderdaad rechtstreeks in sociale woningen geïnvesteerd? Of gaat het geld ook naar andere zaken, of zelfs gewoon algemeen bij de inkomsten van de stad?
Eigendom in buitenland
N-VA stelt dat sociale woningen er moeten zijn voor wie ze écht nodig heeft. Dat sociale huurders geen eigendom in het buitenland mogen bezitten, lokte veel reacties uit bij het publiek. Een mengeling van applaus, boegeroep en gemor.
→ We zijn bezorgd dat de indruk kan ontstaan dat meer controle op eigendommen deel uitmaakt van een oplossing voor de wooncrisis!
De afgelopen jaren werd al gecontroleerd of sociale huurders een eigendom hebben (in het buitenland). Een grondig onderzoek wordt pas opgestart bij grote vermoedens. In twee jaar tijd werden 724 onderzoeken uitgevoerd. 339 keer bleek er inderdaad sprake van een (gedeelde) eigendom in het buitenland. 135 sociale woningen kwamen daardoor vrij.
135 woningen voor een wachtlijst in Vlaanderen van 180.000. Dat is 0,075% vooruitgang. Het zegt meer over het beeld dat sommigen over sociale huurders hebben of willen ophangen.
We vragen om (toekomstig) sociale huurders te leren kennen. De mensen achter de cijfers dus. Betrek hen bij het beleid rond sociale huisvesting. Het helpt de mensen te zien als medestanders voor een betaalbaar, kwalitatief, leefbaar woonbeleid.
Psychisch kwetsbare huurders
In het debat werd gesteld dat in sociale hoogbouw veel mensen wonen met psychische kwetsbaarheden. In een gesprek met Voor Gent vergeleek een mobiel gezondheidswerker de situatie blijkbaar met een open psychiatrische instelling. Voor Gent pleit voor meer begeleiding, bijvoorbeeld in de vorm van flatwachters. In een reactie daarop vond N-VA dat mensen met een verslaving ondersteund moeten worden.
→ De snelle verschuiving van ‘psychisch kwetsbaar’ naar ‘verslaving’ viel ons op in de uitspraken op het podium. Wij willen graag dat er met meer zorgvuldigheid over bewoners van sociale hoogbouw wordt gesproken. Interpretaties en gebruik van woorden scheppen een beeld, dat al heel snel eerder negatief kan worden.
Wij vragen aandacht voor mensen die leven in kwetsbare situaties. Een benadering die getuigt van empathie. Wij zien dagelijks wat de effecten zijn van veel mensen in miserie op een kleine oppervlakte. Leven in armoede is leven met continue stress. Er hangt steeds een donderwolk boven ons. Daarin zitten de zorgen over onze kinderen, het vinden van een woonst, onbetaalde facturen, enz.
Die stress maakt ziek. Sommigen krijgen op die manier ook te maken met angstaanvallen, psychoses, depressies, burn-outs, … Weer andere mensen geven op en vluchten in middelengebruik.
De toekomst op het vlak van leefbaarheid ziet er niet beter uit: door het veranderde toewijsbeleid voor sociale woningen wordt een verdere stijging in het aandeel kwetsbare personen (psychische kwetsbaarheid, mentale beperking, …) verwacht. Zo wonen steeds meer mensen met weinig bandbreedte samen in een wijk, die ook qua infrastructuur en ruimtelijke inplanting niet de nodige ondersteuning biedt.
We roepen op om met zorg naar de mensen in kwetsbare situaties te kijken. Dat toont zich ook in de manier waarop je over hen spreekt. Leg niet zomaar snel een link naar criminaliteit. Want op die manier worden verkeerde keuzes gemaakt.
Er wordt al zeker geen solidariteit opgeroepen. Mensen in kwetsbare situatie hebben vooral nood aan structureel beleid dat hun situatie verbetert. Daar horen ook initiatieven bij die de leefbaarheid en het samenleven in hoogbouw ondersteunen en versterken.