20 jaar na het eerste verslag over de armoede staat de slagzin ‘men crepeert eerder van eenzaamheid dan van honger’ nog steeds als een paal boven water. Nu de ene crisis de andere opvolgt, blijft de uitdaging groot om niet te verzanden in louter materiële hulp, maar – integendeel – een antwoord te bieden op de toenemende vereenzaming en te werken aan volwaardige maatschappelijke integratie. 

Vrijetijdsparticipatie is een sociaal grondrecht dat een belangrijke rol speelt in de uitbouw van het sociaal netwerk van individuen en gezinnen. Het is ook een belangrijk onderdeel om tot volwaardige maatschappelijke participatie te komen. Over de jaren heen vormt ‘inzetten op vrijetijdsparticipatie’ dan ook een rode draad doorheen de werking van de verenigingen. Het is een noodzakelijke evidentie die niet in vraag gesteld wordt. 

Ook de Stad Gent erkent dit en engageert zich o.a. door middel van de UITpas met kansentarief voor een inclusief vrijetijdsaanbod. Een middel dat door vele Gentenaars enorm gewaardeerd wordt en overduidelijk zijn vruchten afwerpt. Tenslotte neemt het de – cruciale – financiële drempel weg. Maar het is helaas niet afdoende. 

Dat er nog andere (sociale, psychologische, praktische, …) drempels zijn, is ondertussen alom geweten. Ze (h)erkennen is vaak makkelijk, ze wegwerken is helaas een ander paar mouwen.